توجه افراطی به بازده ی یادگیری و نادیده گرفتن چگونگی و فرایندیادگیری ، باعث تبدیل نمره به هدف می شود ، این در حالی است که انجام آزمون و دادن نمره فقط وسیله ای است برای جمع آوری اطلاعات جهت انجام بازخوردهای لازم . در گذشته ، دانش آموزان و فراگیران مکتب خانه ها و مدارس قدیمی ، با خواندن و شنیدن داستان ها ، حکایت و ضرب المثل ها لذت می برند. از خواندن و درک مضامین ادبی مانند حکایات و اشعار بوستان و گلستان سعدی به وجد آمده و حال دیگری پیدا می کردند. امروزه با هدف شدن نمره و نتیجه ی نهایی در ارزشیابی ، دانش آموزان ما متونسعدی را می خوانند ، اما به جای آن که مضامین و کاربرد آن در زندگی مد نظرشان قرار گیرد ، بیشتر به وزن و قافیه و بحرهای عروضی و .... توجه می کنند با این هدف که به سوالات پاسخ دهند و نتیجه ی آن ها در امتحان بیست شود !!!!! فرآیند یادگیری ، خود باید لذت بخش باشد ، نه صرفا نتیجه ی آن ، در مدل ذهنی یادگیری ما ، اگر فقط کتاب و نمره ی بیست مهم باشد ، دانش آموزان در اهداف اولیه ی یادگیری کتاب ها که قبلا مورد بحث قرار گرفت ، از محدوده ی کتاب خارج نخواهند شد و کسی جز فقط به کتاب و نمره ی 20 نخواهد اندیشید .

کتاب ارزشیابی برای یادگیری،حسینی ایرج